Kamieniec Podolski
Dzieje Twierdzy Kamienieckiej sięgają XI w. W XIII w. drewniany cokół zastąpiono murem z 4 basztami. W 1432 r. Kamieniec włączono do Korony, a w 1463 r. stał się stolicą województwa podolskiego i nadano mu statut miasta królewskiego. Twierdza stale umacniana i rozbudowywana, stała się strategiczną i największą osłoną południowo-wschodnich rubieży państwa. Kolejne prace nad rozbudową samego zamku prowadził na zlecenie Zygmunta III Wazy, niemiecki inżynier Teofil Schomberg, natomiast autorem dzisiejszego kształtu twierdzy jest nadworny architekt Zygmunta Starego - Job Bretfus. Niestety zamek padł w 1672 r. podczas krótkiej obrony po najeździe tureckim. Obronę Twierdzy Kamienieckiej opisał Henryk Sienkiewicz w "Panu Wołodyjowskim". Pierwowzorem Michała Wołodyjowskiego był Jerzy Wołodyjowski. W 1699 r. twierdza wraca do korony po ustanowieniu pokoju karłowickiego. Po drugim rozbiorze zamek przechodzi w ręce Rosjan i staje się stolicą Guberni Podolskiej. W XIX w. twierdza traci militarne znaczenie i do 1917 r. pełni rolę więzienia. W 1918 r. do zamku wkraczają wojska polskie, jednak na mocy Traktatu Ryskiego, Kamieniec zostaje przyznany sowietom. W 1928 r. twierdzę uznano za rezerwat historyczny, a od 1937 r. w zamku znajduje się muzeum.
31-41 (of 41 found).jpg "e (19)")
.jpg "e (20)")
.JPG "e (21)")
.JPG "f (10)")
.jpg "f (11) Podziemia kościoła p.w. ś Mikołaja kryją sterty ludzkich kości i czaszek zbeszczeszczonych przez sowietów.")
.JPG "f (12) Podziemia kościoła p.w. ś Mikołaja kryją sterty ludzkich kości i czaszek zbeszczeszczonych przez sowietów.")
.jpg "f (13) Pałac z XIX w.")
.jpg "f (14)")
.jpg "f (15) Rzeka Smotrycz, opływając miasto głębokim wąwozem, tworzy w nim malowniczą wyspę. Na zdjęciu widać Basztę Janczarską.")
.jpg "f (16)")